Hey, my first crush

I’m eternally grateful that I’d met you

And for the little time I got to spent with you

I know it’s been months since we’ve part our ways

And I know you’ve got a guy now

Better, not weird at all, mature enough

But I want you to know that

There’d always be a piece of you inside me

And I wish you happiness,

Wherever you are

Whoever you are with

This doesn’t mean I’ve forgotten you

I miss you every day

I wish they made the course a little longer

And of course the most difficult thing

To do is to unlove

Is that even a word?

Don’t know, don’t care

I don’t understand why there never was someone

Before or after you

Maybe its ‘cause you were the reference

And you were infinitely perfect

I know ours wasn’t a love story

Because we were never in love

So what were we, cherries?

Two people who helped each other

To get through one rough year?

I never understood that

Zindagi, he na?

And I know that there was nothing serious between us

But you sure did leave a scar on me

left me vulnerable

But you know what they say
Time heals everything
Sometimes I wonder

Is my life so dull that I have to think about you

Every time I want to get sad

Or is that a good thing

I guess I’ll never know

Comments

മധുരയും കൃഷ്ണനും കലാമും

മധുരം മധുരൈ. ഇത് എല്ലാ പ്രാവശ്യവും പോലെ ഒരു സാധാ യാത്ര ആയിരുന്നില്ല. ഒരുപാട് നല്ല അനുഭവങ്ങൾ തന്ന , ഒരു ലോ ബഡ്ജറ്റ് ട്രിപ്പ്‌ എന്ന് വേണേൽ പറയാം.കുട്ടിക്കാലം തൊട്ടേ ഉള്ളിലുള്ള ആഗ്രഹമാണ് ഒറ്റയ്ക്ക്ഒരു യാത്ര. എന്നാൽ അതിനിയും നീണ്ടു പോകുന്നു. പുസ്തകങ്ങൾ കൊണ്ട് നമ്മുക്ക് അറിവ് നേടാനാവുമായിരിക്കും, എന്നാൽ ചുറ്റിലും ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു നോക്കി ഒരു നടത്തം നടന്നാൽ ഒരുപാട് കാഴ്ചകളായിരിക്കും നിങ്ങളെ കാത്തിരിക്കുന്നത്. അത് തന്നെ ആണ് ഈ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും നല്ല യൂണിവേഴ്സിറ്റി , അവിടെ കിട്ടുന്നത് വില കൊടുത്ത് വാങ്ങാൻ കഴിയില്ല എന്നൊരു വ്യത്യാസം മാത്രം. :"നിക്ക് നിക്ക് ..!!" :"എന്തേയ്!? :"കാര്യം പറയാതെ കാട് കയറല്ലെന്റെ ചങ്ങായി ....!" :"മറന്നു വെറുപ്പിക്കുന്നില്ല ...കാര്യത്തിലേക്ക് കടക്കാം ." വെറുപ്പിക്കുന്ന ക്ലാസ്സ്‌ ടൈമിൽ ഞാൻ ഫ്രണ്ട് അജ്വദിനോട് മധുരയ്ക്ക് കോളേജിന്റെ മുന്നിലെ കിളികൊല്ലൂർ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ നിന്ന് തന്നെ ഒരു പാസ്സന്ജർ ട്രെയിൻ ഉള്ള കാര്യം പറഞ്ഞു ....വീക്കെൻഡ് ആണ് വരുന്നെ ...വെറുതെ ഹോസ്റ്റലിൽ ചടചിരിക്കുന്നതിലും നല്ലത് എവിടേക്കെങ്...

The unbearable weight of consciousness.

I’ve always been pretty conscious about myself. I am not sure if that’s a good thing or not. A bit of both, I could say. Being fully aware of myself has always helped me to know what I want in certain situations, with people, etc. I know what sort of person I want to be, in general. I’m 100% certain about the vibe I want to give out to people, and I am sure that for the most part, I’ve succeeded in doing the same. But still, being super conscious most of the time has not helped me figure out what I want to do with life. This has been my life’s biggest dilemma. I used to be ambitious growing up, I guess up until end of the college. Maybe corporate did it, perhaps I did this to myself. I am the most unambitious man I know right now. Does that scare me, I don’t know. I see people around me hustling, switching techs, and companies, climbing up the ladder, making huge life decisions, and moving out of countries. I feel nothing. There is nothing I want to be. Sometimes I feel like I pea...

Letters to Rahel - Episodes of grief

Dear Rahel, I feel like we're heading towards the end of this story. No matter how forward I look into the future, I can't see myself at peace. I am convinced that this is how it is going to go down. This feeling, this constant feeling of helplessness and chronic dissatisfaction. It is here to stay. This is how it is going to be forever. I don't feel like a real person anymore. I feel like the memory of a person, and memory's fading. Soon it'll be like I never existed. I have been having these episodes of grief lately. Why do I call it episodes of grief you may ask. I have been having days where it feels like someone had died. It's somebody's funeral. And I sit through the day trying to figure out who had died. It sure feels like someone I knew very closely had died. Maybe I'm dying. I feel like I've been forgetting myself lately. Like you know how you used to be friends with someone back in school. You used to tell each other everything. And now y...

voices in my head

Search This Blog